اثر ترکیبی تمرین منظم شنا و عصاره سیر بر سطوح برخی از فاکتور های رشد مداخله گر در آنژیوژنز و فیبروزیس قلبی موش های صحرایی پیر

مقدمه: پیری یک عامل خطرزای مهم برای آسیب تدریجی ساختار و عملکرد قلبی است که با تغییرات متفاوتی در آنژیوژنز و فیبروزیس قلبی همراه است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین منظم شنا و عصاره سیر بر سطوح برخی از فاکتور های رشد میانجی گر در آنژیوژنز و فیبروزیس قلبی موش های صحرایی پیر بود. روش کار:35 سر موش صحرایی نر ویستار پیر به صورت تصادفی به 5 گروه(7 تایی) کنترل، سالین، تمرین هوازی، سیر و تمرین هوازی + سیر تقسیم شدند. حیوانات با تمرین شنا به مدت 60 دقیقه در روز، 3 روز در هفته و به مدت 8 هفته ورزش داده شدند. گروه های تمرین هوازی و تمرین هوازی + سیر با عصاره سیر(5/2گرم  بر کیلوگرم وزن بدن) تیمار شدند. سطوح قلبی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(VEGF)و فاکتور تبدیل رشد بتا -1  (TGF-β1) به روش الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک راهه برای آنالیز دادها استفاده شد(05/0>p). یافته ها: نتایج نشان داد 8 هفته تمرین شنا، مصرف مکمل سیر و ترکیبی از دو مداخله با افزایش معنی داری سطوح قلبی VEFG  و کاهش TGF-β1 موش های پیر همراه بود(05/0>p). اما تفاوت معنی داری بین اثرات این مداخله ها بر سطوح TGF-β1 و VEFGقلبی در موش های پیر مشاهده نشد(05/0<p). نتیجه گیری: به نظر می رسد هریک از مداخله های غیر داروی تمرین منظم، عصاره سیر و ترکیبی از این دو شیوه، ممکن است تغییرات آنژیوژنز و فیبروزیس قلبی ناشی از پیری را، بواسطه تنظیم مثبتVEGF و تقلیل سطوح TGF-β1، کاهش بخشند.